نوشته شده توسط : feraghat90

پرتوی از زندگانی امام حسن مجتبی(ع)

            میلادامام حسن مجتبی(ع) مبارك       

   

http://feraghat90.blogfa.com/post-1212.aspx

http://www.feraghat90.blogfa.com/post-86.aspx    میلاد امام حسن(ع)

میلادامام حسن مجتبی(ع) مبارك

http://feraghat90.blogfa.com/post-1212.aspx

نخستین مظهر و نشانه‏ی كوثر كه بر دامان پاك فاطمه‏ی اطهر(س) پا به عرصه‏ی گیتی نهاد امام حسن(ع) بود. نشانه‏ای از تجلی مقدّس‏ترین پدیده‏ای كه از خجسته‏ترین پیوند برین انسانی، نصیب حضرت محمّد(ص)، علی مرتضی(ع) و فاطمه زهرا(س) گردید. همان لؤلؤی كه از برزخ دو اقیانوس نبوت و امامت‏ به ظهور پیوست و معجزه‏ی بزرگ «مرج البحرین یلتقیان، بینهما برزخ لا یبغیان، یخرج منهما اللؤلوء والمرجان‏».(1) را تجسم بخشید و كلام خدا در كلمه‏ی وجود چنین ظاهر شد. از نیایی الهام گیر و پدری پیشوا، وارثی برخاكیان و جلوه‏ای برافلاكیان پدید آمد با وراثتی ابراهیمی، مقصدی محمدی، منهجی علوی، زهره‏ای زهرایی كه عصای فرعون كوب موسی را در دست صلح آفرین عیسوی داشت و تندیس زنده‏ی اخلاق قرآن بود و رایت جاودانگی اسلامی را در زندگی توام با مجاهده و شكیبایی تضمین كرد و بقاع امن و ایمان را به ابدیت در بقیع شهادت بر افراشت و مكتبش از خاك گرم مدینه به همه سوی جهان جهت‏یافت و با همه‏ی مظلومیتش در برابر سیاهی و تباهی جبهه گرفت و به حقیقت اصالت‏بخشید و مشعلدار گمراهان و زعیم ره یافتگان گردید. حضرتش در بقیع بی بقعه; در جوار جده‏ی پدریش فاطمه بنت اسد، برادر زاده نازنینش امام سجاد علیه‌السلام و مضجع امام باقر و امام صادق علیهما السلام آرمیده است.(2) 

تولد و كودكی

فرزند گرامی رسول الله و نخستین نوه‏ی او در مقدّس‏ترین ماه‏های سال قمری یعنی پانزدهم(3) رمضان سال سوم هجرت چشم به جهان گشود. امام مجتبی(ع) در دامان حضرت زهرا(س) بزرگ شد. او از همان دوران كودكی از نبوغ سرشاری برخوردار بود وی با حافظه‏ی نیرومندش، آیاتی را كه بر پیامبر اكرم(ص) نازل می‏شد، می‏شنید و همه را حفظ می‏كرد و وقتی به خانه می‏رفت‏برای مادرش می‏خواند و حضرت فاطمه(س) آن آیات و سخنان رسول الله(ص) را برای حضرت علی(ع) نقل می‏كرد و علی(ع) به شگفتی می‏پرسید: این آیات را چگونه شنیده است؟ و زهرای مرضیه می‏فرمود: از حسن(ع) شنیده‏ام.(4) 

به داستانی در این مورد توجه كنید:

«روزی علی(ع) پنهان از دیدگان فرزندش به انتظار نشست، تا ببیند فرزندش چگونه آیات را بر مادرش تلاوت می‏كند. امام حسن(ع) به خانه آمد و خواست آیات قرآن را برای مادرش بخواند; ولی زبانش به لكنت افتاد و از گفتار باز ماند و چون مادرش علت را پرسید، گفت: مادر جان! گویا شخصیت‏بزرگی در این خانه است كه شكوه وجودش، مرا از سخن گفتن باز می‏دارد».(5) 

درس اخلاق

از امام مجتبی(ع) خواستند كه سخنی و مطلبی درباره‏ی اخلاق نیكوی پیامبر(ص) بگوید. او فرمود: هر كس نیازی به حضور پیامبر(ص) می‏برد حاجتش رد نمی‏شد و هرچه در توان داشت‏برای رفع نیاز مردم به كار می‏برد و شنیدم پیغمبر(ص) فرمود: هر كس نماز صبح را بگذارد، آن نماز بین او و آتش دوزخ دیواری ایجاد می‏كند.(6) 

امام حسن(ع) از منظر رسول الله(ص)

حضرت ختمی مرتبت(ص) فضایل و امتیازات فرزندش امام حسن مجتبی(ع)را بین مسلمانان تبلیغ می‏كرد و از ارتباط او با مقام نبوت و علاقه‏ی حقیقی كه به وی داشت همه‏جا سخن می‏گفت. آن چه از زبان پیامبر(ص) در مورد حضرت مجتبی(ع) بیان شده است چنین است: «هر كس می‏خواهد آقای جوانان بهشت را ببیند به حسن(ع) نگاه كند».(7) «حسن گل خوشبویی است كه من از دنیا برگرفته‏ام‏».(8) روزی پیامبر اكرم(ص) به منبر رفت و امام حسن(ع) را در كنارش نشانید و نگاهی به مردم كرد و نظری به امام حسن(ع) انداخت و فرمود: «این فرزند من است و خداوند اراده كرده كه به بركت و جود او بین مسلمانان صلح را برقرار سازد».(9) یكی از یاران رسول الله(ص) می‏گوید: پیغمبر(ص) را دیدم كه امام حسن(ع) را بر دوش می‏كشید و می‏فرمود: «خدایا من حسن را دوست دارم، تو هم دوستش بدار».(10) روزی پیامبر معظم اسلام(ص) امام حسین(ع) را بر دوش گرفته بود، مردی گفت: ای پسر بر مركب خوبی سوار شده‏ای. پیامبر فرمود: «او هم سوار خوبی است‏».(11) شبی پیغمبر خدا(ص) نماز عشأ می‏خواند و سجده‏ای طولانی به جا آورد. پس از پایان نماز، دلیل را از حضرتش پرسیدند، فرمود: پسرم حسن، بر پشتم نشسته بود و ناراحت‏بودم كه پیاده‏اش كنم.(12) انس بن مالك نقل می‏كند كه: رسول الله(ص) درباره‏ی امام حسن(ع) به من فرمود: ای انس! حسن فرزند و میوه‏ی دل من است، اگر كسی او را اذیت كند، مرا اذیت كرده و هر كس مرا بیازارد، خدا را اذیت كرده است.(13) زینب دختر ابو رافع می‏گوید: حضرت زهرا(س) در هنگام بیماری رسول الله(ص) هر دو فرزندش را نزد پیامبر(ص) آورد و فرمود: اینان فرزندان شما هستند. اكنون ارثی به آنان بدهید. حضرت فرمود: «شرف و مجد و سیادتم را به حسن(ع) دادم و شجاعت وجود خویش را به حسین(ع) بخشیدم‏».(14) 

اسوه‏ی بزرگواری

امام حسن(ع) در طول زندگی پر بركتش همواره در راه هدایت و ارشاد مردم گام بر می‏داشت و شیوه‏ی برخوردش با عموم مردم - حتی دشمنان - چنان جالب و زیبا بود كه همه را به خود جذب می‏كرد. مورخین نوشته‏اند: «روزی امام مجتبی(ع) سواره از راهی می‏گذشت. مردی شامی بر سر راه آن حضرت آمد و ناسزا گفت. وقتی كه فحش‏هایش تمام شد، امام(ع) رو به او كرده و سلامش كرد! آنگاه خندید و گفت: ای مرد! فكر می‏كنم در این جا غریب هستی... اگر از ما چیزی بخواهی، به تو عطا خواهیم كرد. اگر گرسنه‏ای سیرت می‏كنیم، اگر برهنه‏ای می‏پوشانیمت، اگر نیازی داری، بی‏نیازت می‏كنیم، اگر از جایی رانده شده‏ای پناهت می‏دهیم، اگر حاجتی خواسته باشی برآورده می‏كنیم، هم‏اینك بیا و مهمان ما باش. تا وقتی كه این‏جا هستی مهمان مایی... مرد شامی كه این همه دل‏جویی و محبت را از امام مشاهده كرد به گریه افتاد و گفت: «شهادت می‏دهم كه تو خلیفه‏ی خدا روی زمین هستی و خداوند بهتر می‏داند كه مقام خلافت و رسالت را در كجا قرار دهد. من پیش از این، دشمنی تو و پدرت را به سختی در دل داشتم. اما اكنون تو را محبوب‌ترین خلق خدا می‏دانم. آن مرد، از آن پس، از دوستان و پیروان امام(ع) به شمار آمد و تا هنگامی كه در مدینه بود، همچنان مهمان آن بزرگوار بود.(15) 

اسوه‏ی ایثارگری

یكی دیگر از صفات برجسته‏ی امام مجتبی(ع) انفاق و بخشش بی‏سابقه‏ی اوست. تاریخ نگاران نوشته‏اند: امام حسن(ع) دوبار تمام ثروت خود را در راه خدا خرج كرد و سه بار دارایی‏اش را به دو نصف كرده، نیمی را برای خود گذاشت و نصف دیگر را در راه خدا انفاق كرد.(16) امام حسن(ع) ملجأ درماندگان، آرام بخش دل‏های دردمندان و امید تهیدستان بود، هیچ گاه نشد كه فقیری به حضور آن بزرگوار برسد و دست‏خالی برگردد. در همین مورد نقل كرده‏اند: مردی به حضور امام حسن(ع) آمد و اظهار فقر و حاجت كرد. امام حسن(ع) دستور داد تا پنجاه هزار درهم، به اضافه‏ی پانصد دینار به او بدهند. مرد سائل حمالی را صدا زد كه پول‏هایش را برایش ببرد. امام مجتبی(ع) پوستین خود را هم به آن مرد داد و فرمود: این را هم به جای كرایه به آن مرد بده.(17) 

امام حسن مجتبی(ع)بعد از پدر

پس از آن كه حضرت علی(ع) در محراب عبادت خون خویش را به پای درخت توحید نثار كرد امام مجتبی غمگین در سوگ اسوه‏ی صبر و بردباری، برفراز منبر رفت و بعد از حمد و سپاس خداوند در فرازی از سخنانش فرمود: ... لقد قبض فی هذه اللیلة رجل لم یسبقه الاولون بعمل و لا یدركه الاخرون بعمل...(18) «شب گذشته مردی از این جهان در گذشت كه هیچ یك از پیشینیان - در انجام وظیفه و اعمال شایسته بر او سبقت نگرفتند و از آیندگان نیز كسی را یارای پا به پایی او نیست... و سپس فرمود: علی(ع) در شبی رخت از جهان بست كه در آن شب عیسای مسیح به آسمان عروج كرد، یوشع بن نون جانشین موسای پیامبر نیز در آن شب درگذشت. پدرم در حالتی دنیا را ترك كرد كه هیچ سیم و زر و اندوخته‏ای نداشت. مگر تنها هفتصد درهم كه از هدایای مردم به جا مانده بود كه قصد داشت‏با آن خدمتكاری بگیرد. در این جا، امام گریست و مردم نیز هم صدا با حضرت مجتبی(ع) گریستند. سپس ادامه داد: من پسر بشیرم، من پسر نذیرم، من از خانواده‏ای هستم كه خداوند دوستی آنان را در كتاب خویش(قرآن) واجب كرده است آن جا كه می‏فرماید: «قل لا اسئلكم علیه اجرا الا المودة فی القربی و من یقترف حسنة نزد له فیها حسنا..».(19) بگو من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم در خواست نمی‏كنم جز دوست داشتن نزدیكانم [ اهل بیتم] ; و هر كس كار نیكی انجام دهد، بر نیكی‏اش می‏افزاییم‏». بر این اساس دوستی ما - خاندان - همان حسنه و خوبی است كه خداوند بدان اشاره كرده است. سپس بر جای خود نشست. در این هنگام «عبدالله بن عباس‏» برخاست و به مردم گفت: این فرزند پیامبر شما و جانشین امام علی(ع) است، اكنون او رهبر و امام شماست. بیایید و با او بیعت نمایید! مردم گروه گروه به سوی حضرت مجتبی(ع) روی آوردند و بیعت كردند. سپس امام(ع) خطبه‏ای بیان فرمود كه در آن بر لزوم اطاعت از خدا و پیامبر و اولی الامر تاكید شده بود و مردم را از پیروی شیطان برحذر داشت و اهمیت ایمان و عمل خیر را یادآور گردید(20). امام مجتبی(ع) در سال چهلم هجرت و در سن 37 سالگی با مردم بیعت كرد و با آن‏ها شرط كرد كه: با هر كه من صلح كنم شما هم صلح كنید، با هر كه من جنگ كنم شما هم جنگ كنید و آن‏ها قبول كردند(21). در ضمن امام(ع) نامه‏ای به معاویه نوشت و او را دعوت به بیعت كرد و متذكر شد كه اگر در امر اداره‏ی جامعه اخلال كند و جاسوس بگمارد با قاطعیت‏برخورد خواهد كرد و در مورد دستگیری و اعدام دو جاسوس وی به او هشدار داد(22). معاویه در پاسخ امام نوشت: ... من از تو سابقه بیشتری دارم، پس بهتر آن كه تو پیرو من باشی. من نیز قول می‏دهم كه خلافت مسلمانان، پس از من با تو باشد و هر چه بیت‏المال عراق است در اختیار تو خواهم گذارد...(23) و چنین بود كه معاویه از پذیرش حق امتناع ورزید و نه تنها از بیعت ‏با امام حسن(ع) خودداری كرد، بلكه عملا به طرح توطئه علیه حضرت پرداخت و با خدعه و فریب و تطمیع، افرادی را برانگیخت تا نسبت‏به قتل امام(ع) اقدام نمایند و سرانجام این امام مظلوم در بیت‏خودش به دست همسرش «جعده‏» زهر خورانده شد و به جای این كه نوشی برای مولی باشد نیشی شد كه جگر امام مجتبی(ع) را پاره كرد. امام(ع) با دسیسه معاویه مسموم گردید...(24) و پس از چهل روز در روز بیست و هشتم ماه صفر سال پنجاهم هجری به شهادت رسید و در قبرستان بقیع به خاك سپرده شد. چونان خورشیدی در دل زمین(25). 

سیّد عباس رفیعی پور علوی علویجه

            میلاد امام حسن مجتبی(ع) مبارك          

http://feraghat90.blogfa.com/post-1212.aspx

http://www.feraghat90.blogfa.com/post-86.aspx    میلاد امام حسن(ع)

http://feraghat90.blogfa.com/post-1212.aspx

            آدرس عکس

حلول ماه مبارک رمضان،ماه بندگی خدا،ماه نزول قرآن،ماه ولادت کریم اهل بیت تبریک وتهنیت باد

          سیر و سفر     
     مناسبت های خاصّ
    دقیق و مستند بدانیم.
     حکایت های شنیدنی و ...
     شعر سروده هایی از شاعران
      دل نوشته ها و دل گویه های ادبی

    yellow rose animation     red rose animated      yellow rose animation 

http://www.feraghat90.blogfa.com/post-86.aspx        میلاد امام حسن(ع)

http://feraghat90.blogfa.com/post-154.aspx        امام حسن مجتبي (ع) 1

http://feraghat90.blogfa.com/post-156.aspx       امام حسن مجتبي (ع) 2

 http://feraghat90.blogfa.com/post-890.aspx          ز خون جگر باغ لاله کرد

میلادامام حسن مجتبی(ع) مبارك

http://feraghat90.blogfa.com/post-1212.aspx

ولادت, کریم اهل بیت, ولادت امام حسن مجتبی, امام مجتبی؛مظهر جود و بخشش,

میلاد امام حسن مبارك

میلادامام حسن مجتبی(ع) مبارك

پی نوشت:

1) الرحمن، 19، 20 و 22.

2) با استفاده از مقدمه‏ی مترجم كتاب زندگانی امام حسن(ع) تالیف باقر شریف القرشی.

3) تاریخ خلفأ، ص 73، سیوطی - دائرة المعارف بستانی واژه‏ی حسن.

4) ترجمه‏ی زندگانی امام حسن، ص‏59، باقر شریف القرشی.

5) همان، ص‏60.

6) اسد الغابه، ج‏2 ص‏185.

7) البدایة والنهایة، ج‏8.

8) الاستیعاب، ج‏2.

9) مسند احمد حنبل، ج‏5 ص‏44.

10) البدایة والنهایة، ج‏8.

11) صواعق المحرقة، ص‏280- حلیة اولیأ، ص‏226.

12) الاصابه، ج‏2.

13) كنز العمال، ج‏6 ص‏222، متقی هندی.

14) ترجمه‏ی اعلام الوری ص‏304، طبرسی.

15) ستارگان درخشان، ص‏42، محمد جواد نجفی.

16) تاریخ یعقوبی، ج‏2 ص‏215- اسد الغابه، ج‏2 ص‏13، تذكره سبط بن جوزی، ص‏196.

17) ستارگان درخشان، ص‏46.

18) ارشاد مفید، ص‏348- جلأ العیون مجلسی، ص‏378، تهران، انتشارات اسلامی، چاپ 1353.

19) شوری / 23.

20) زندگانی چهارده معصوم(ع)، ص‏543، عماد زاده.

21) جلأ العیون، ص‏378.

22) ارشاد مفید، ص‏350.

23) نهج البلاغه، شرح ابن ابی الحدید، ج‏16، ص‏35.

24) پیشوای دوم، ص‏28.

25) آفتابی در هزاران آیینه، ص‏119،

http://feraghat90.blogfa.com/post-1212.aspx

میلادامام حسن مجتبی(ع) مبارك

http://feraghat90.blogfa.com/post-1212.aspx

                     عظمت ماه مبارک رمضان

عظمت ماه رمضان, ماه فرصت آشتی با خدا, ماه آشتی با خدا, فضیلت ماه رمضان تغذیه صحیح و روزه داری, عظمت ماه رمضان, ماه فرصت آشتی با خدا, ماه آشتی با خدا, فضیلت ماه رمضان امام حسن ع, ولادت, محمدرضا عابدی, امام مجتبی ع, کریم اهل بیت

میلادامام حسن مجتبی(ع) مبارك



:: برچسب‌ها: امام حسن مجتبی ع , ولادت , محمدرضا عابدی , امام مجتبی ع , کریم اهل بیت ,
:: بازدید از این مطلب : 170
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
تاریخ انتشار : پنج شنبه 12 مرداد 1391 | نظرات ()
نوشته شده توسط : feraghat90

هیچ کس، دست خالی بر نمی گردد 
پروردگار شما با حيا و بخشنده است و شرم دارد از اين كه بنده دست (خواهش) به سوى او بگشايد و دست خالى برگرداندش. هر كه در هيچ كارى به مردم اميد نبندد و همه كارهاى خود را به خداوند عزّ و جل واگذارد،خداوند هر خواسته‏اى كه او داشته باشد ...

حلول ماه مبارک رمضان،ماه بندگی و دعا،ماه نزول قرآن،ماه ولادت کریم اهل بیت ع تهنیت باد

          سیر و سفر     
     مناسبت های خاصّ
    دقیق و مستند بدانیم.
     حکایت های شنیدنی و ...
     شعر سروده هایی از شاعران
      دل نوشته ها و دل گویه های ادبی

                  yellow rose animation     red rose animated      yellow rose animation 

http://www.feraghat90.blogfa.com/post-86.aspx        میلاد امام حسن(ع)

http://feraghat90.blogfa.com/post-154.aspx        امام حسن مجتبي (ع) 1

http://feraghat90.blogfa.com/post-156.aspx       امام حسن مجتبي (ع) 2

 http://feraghat90.blogfa.com/post-890.aspx          ز خون جگر باغ لاله کرد

http://feraghat90.blogfa.com/post-1210.aspx                                     دعا

دلتنگی؟ با یقین به اجابت، این دعارا بخوان. آرام و شاد می شوی.
اگر مبتلا به غم و اندوهی به هر دلیل، با یقین به اجابت، دعای ۵۴ صحیفه سجادیه را بخوان:
 
بسم الله الرحمن الرحیم
یا فارِجَ الْهَمِّ، وَ کاشِفَ الْغَمِّ، یا رَحْمنَ الدُّنْیا وَ الاْخِرَةِ وَ رَحیمَهُما،اى گشاینده اندوه و از بین برنده غم، اى بخشنده و مهربان در دنیا و آخرت،صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد، وَ افْرُجْ هَمّى، وَ اکْشِفْ غَمّى، یا واحِدُ یَابر محمد و آل محمد درود فرست و غم و اندوه مرا از بین ببر، اى یگانه،اَحَدُ یا صَمَدُ، یا مَنْ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَدٌ،اِعْصِمْنى اى یکتا، اى بى نیاز، اى کسى که نزاد و زاده نشد و براى او هیچ گاه شبیه و مانندى نبود. مرا از انجام گناه نگه داروَطَهِّرْنى،وَاذْهَبْ بِبَلِیَّتِى، «اَللهُ لاَ إِلَـهَ إلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ،لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌو مرا پاک کن و گرفتارى ها را از من دور ساز هیچ معبودى نیست جز خداوند یگانه زنده، که قائم به ذات خویش است. هیچگاه خواب سبک وَلاَ نَوْمٌ، لَّهُ مَا فِی السَّموتِ وَ مَا فِی الاَْرْضِ، مَن ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِندَهُ و سنگینى او را فرا نمى گیرد; آنچه در آسمان ها و آنچه در زمین است، از آن اوست. کیست که در نزد او، جز به فرمان اوإِلاَّ بِإِذْنِهِ،یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ، وَمَا خَلْفَهُمْ، وَ لاَ یُحِیطُونَ بِشَىء مِّنْ شفاعت کند؟! آنچه را در پیش روى آنها ]بندگان [و پشت سرشان است مى داند; و کسى از علم او آگاه نمى گردد;عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَآءَ، وَسِعَ کُرْسِیُّهُ السَّموتِ وَ الاَْرْضَ، وَ لاَیَـُودُهُ حِفْظُهُمَا جز به مقدارى که او بخواهد. تخت (حکومت) او، آسمانها و زمین را در برگرفته; و نگاهدارى آن دو، او را خسته نمى کند.وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ، لاَ إِکْرَاهَ فِی الدِّینِ، قَد تَّبَیَّنَ الرُّشْدُ مِنَ الْغَىِّ، فَمَن بلندى مقام و عظمت، مخصوص اوست. در قبول دین اکراهى نیست. (زیرا) راه درست از راه انحرافى، روشن شده. بنابراین، کسى که یَکْفُرْ بِالطَّغُوتِ وَ یُؤْمِن بِاللهِ، فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى لاَانفِصَامَ به طاغوت ]بت و شیطان، و هر طغیانگر [کافر شود و به خداى ایمان آورد، به دستگیره محکمى چنگ زده است، که گسستن براى آن لَهَا، وَاللهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ، اَللهُ وَلِیُّ الَّذِینَ ءَامَنُواْ، یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمتِ إِلَى نیست. و خداوند، شنوا و داناست. خداوند، ولىّ و سرپرست کسانى است که ایمان آورده اند; آنها را از ظلمت ها، به سوى النُّورِ، وَالَّذِینَ کَفَرُواْ أَوْلِیَآؤُهُمُ الطَّـغُوتُ، یُخْرِجُونَهُم مِّنَ النُّورِ إِلَى نور بیرون مى برد. (امّا) کسانى که کافر شدند، اولیاى آنها طاغوتها هستند; که آنها را از نور، به سوى الظُّلُمتِ، أُوْلَـئِکَ أَصْحبُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَـالِدُونَ» * «بِسْمِ اللّهِ ظلمتها بیرون مى برند; آنها اهل آتشند و همیشه در آن خواهند ماند. * بنام خداوند الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ،مِن شَِرِّ مَا خَلَقَ، وَمِن شَرِّ غَاسِق بخشنده بخشایشگر، بگو: پناه مى برم به پروردگار سپیده صبح، از شرّ تمام آنچه آفریده است; و از شرّ هر موجود شرور إِذَا وَقَبَ، وَمِن شَرِّ النَّفَّـثَـتِ فِى الْعُقَدِ، وَمِن شَرِّ حَاسِد إِذَا حَسَدَ» *هنگامى که شبانه وارد مى شود; و از شرّ آنها که با افسون در گره ها مى دمند; و از شرّ هر حسودى هنگامى که حسد مىورزد!«بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ، مَلِکِ النَّاسِ، إِلَهِ بنام خداوند بخشنده مهربان، بگو: پناه مى برم به پروردگار مردم، به مالک و حاکم مردم، به (خدا و) معبود النَّاسِ مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ، اَلَّذِى یُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ الَّناسِ،مردم، از شرّ وسوسه گر پنهانکار، که در درون سینه انسانها وسوسه مى کند، مِن الْجِنَّةِ وَ الَّناسِ» * «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ قُلْ هُوَ اللّهُ أَحَدٌ،خواه از جنّ باشد یا از انسان! به نام خداوند بخشنده مهربان، بگو: خداوند، یکتا و یگانه است;اللَّهُ الصَّمَدُ، لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یُولَدْ، وَلَمْ یَکُن لَّهُ کُفُـواً أَحَدٌ» اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُکَ خداوندى است که همه نیازمندان قصد او مى کنند; (هرگز) نزاد، و زاده نشد; و براى او هیچ گاه شبیه و مانندى نبوده است! خدایا به تو عرض نیاز مى کنم،سُؤالَ مَنِ اشْتَدَّتْ فاقَتُهُ، وَ ضَعُفَتْ قُوَّتُهُ، وَ کَثُرَتْ ذُنُوبُهُ، سُؤالَ مَنْ لا نیاز کسى که نیازمندیش شدت یافته و نیرویش ضعیف شده و گناهانش فراوان گردیده، نیاز کسى که یَجِدَ لِفاقَتِهِ مُغیثاً، وَ لا لِضَعْفِهِ مُقَوِّیاً، وَ لا لِذَنْبِهِ غافراً غَیْرَکَ،یا براى بیچارگى اش فریادرس و براى ناتوانى اش نیرودهنده و براى گناهش بخشنده اى، جز تو ندارد. اى ذَالْجَلالِ وَ الاِْکْرامِ،اَسْئَلُکَ عَمَلا تُحِبُّ بِهِ مَنْ عَمِلَ بِهِ، وَ یَقیناً تَنْفَعُ بِهِ احب شکوه و بزرگى، از تو (توفیق انجام) عملى را مى طلبم که هر کس آن را انجام دهد وى را دوست دارى و یقینى مى طلبم که هر کس مَنِ اسْتَیْقَنَ بِهِ حَقَّ الْیَقینِ فى نَفاذِاَمْرِکَ،اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَ آلِ به حق الیقین از آن رسد، در انجام فرمانت، از آن سود برد. خدایا بر محمد و آل مُحَمَّد، وَ اقْبِضْ عَلَى الصِّدْقِ نَفْسى، وَ اقْطَعْ مِنَ الدُّنْیا حاجَتى، وَاجْعَلْ محمد درود فرست و مرا در حالت صدق و راستى بمیران و نیازم را از دنیاقطع فرما و میل مرا فیما عِنْدَکَ رَغْبَتى، شَوْقاً اِلى لِقائِکَ، وَ هَبْ لى صِدْقَ التَّوَکُّلِ عَلَیْکَ،به سبب شوق به لقایت، فقط در آنچه نزد توست قرار ده. و توکل راستین به خودت را به من ببخش.اَسْئَلُکَ مِنْ خَیْرِ کِتاب قَدْ خَلا،وَاَعُوذُ بِکَ مِنْ شَرِّ کِتاب قَدْ خَلا، اَسْئَلُکَ خدایا از تو، خوبى هاى نامه عملم را مى طلبم و از بدى هاى آن به تو پناه مى برم. از تو مى طلبم خَوْفَ الْعابِدینَ لَکَ، وَ عِبادَةَ الْخاشِعینَ لَکَ، وَ یَقینَ الْمُتَوَکِّلینَ عَلَیْکَ،خوف بندگانى که تو را عبادت مى کنند و عبادت کسانى که در محضر تو خاشعند و یقین آنان که بر تو توکل مى کنند وَتَوَکُّلَ الْمُؤْمِنینَ عَلَیْکَ، اَللّهُمَّ اجْعَلْ رَغْبَتى فى مَسْئَلَتى مِثْلَ رَغْبَةِ و توکل کسانى که بر تو ایمان دارند. خدایا میل و رغبتم را در خواسته ام، همانند رغبت اَوْلِیآئِکَ فی مَسائِلِهِمْ، وَ رَهْبَتی مِثْلَ رَهْبَةِ اَوْلِیائِکَ، وَاسْتَعْمِلْنى فى اولیایت در خواسته هایشان و ترسم را چونان ترس اولیایت قرار ده و مرا در مسیر مَرْضاتِکَ عَمَلا لااَتْرُکُ مَعَهُ شَیْئاً مِنْ دینِکَ مَخافَةَ اَحَد مِنْ خَلْقِکَ،اَللّهُمَّ خشنودیت چنان به کار وادار، که هرگز از ترس احدى از بندگانت دینت را رها نسازم. خدایا هذِهِ حاجَتى فَاَعْظِمْ فیها رَغْبَتى، وَ اَظْهِرْ فیها عُذْرى، وَلَقِّنى فیها این حاجت من است، رغبت مرا براى رسیدن به آن زیاد گردان (و در صورت عدم انجام آن) عذرم را آشکار گردان و حجت و دلیلم را در آن به من حُجَّتى، وَ عافِ فیها جَسَدى، اَللّهُمَّ مَنْ اَصْبَحَ لَهُ ثِقَةٌ اَوْ رَجاءٌ غَیْرُکَ،این حاجت من است، رغبت مرا براى رسیدن به آن اگر کسى اعتماد و امیدى جز تو داشته باشد،فَقَدْ اَصْبَحْتُ وَ اَنْتَ ثِقَتى وَ رَجائى فِى الاُْمُورِ کُلِّها، فَاقْضِ لی بِخَیْرِها به یقین من روزگارم را با اعتماد و امیدم در همه کارها به تو مى گذرانم. پس تو نیز عاقبت خیر براى من عاقِبَةً، وَ نَجِّنى مِنْ مُضِلاّتِ الْفِتَنِ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ،مقرّر فرما و مرا از فتنه هاى گمراه کننده نجات ده، به لطف و رحمتت اى مهربان ترین مهربانان وَصَلَّى اللهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّد رَسُولِ اللهِ الْمُصْطَفى،وَعَلى آلِهِ الطّاهِرینَ. درود خدا بر سرور ما محمد فرستاده و برگزیده خدا و بر خاندان پاکش باد.

همه دعاهایت اجابت می شود اگر...
امام سجّاد عليه السلام:مَن لم يَرجُ النّاسَ في شي‏ءٍ ورَدَّ أمرَهُ إلى اللَّهِ‏عزّ و عجل في جميعِ اُمورِهِ استَجابَ اللَّهُ‏عزّ و عجل لَهُ في كلِّ شي‏ءٍ. هر كه در هيچ كارى به مردم اميد نبندد و همه كارهاى خود را به خداوند عزّ و جل واگذارد،خداوند هر خواسته‏اى كه او داشته باشد اجابت كند. بحارالانوار: 75 / 11 / 16

سنگدلی و اجابت دعا؟!
امام صادق عليه السلام:إنَّ اللَّهَ لا يَستَجِيبُ دُعاءً بظَهرِقلب ٍقاسٍ. خداوند دعايى را كه با سنگدلى همراه باشد مستجاب نمى‏كند. کافی: 2 / 473 / 1

بترس از نفرین پدر !
پيامبر خدا صلى الله عليه وآله:إيَّاكُم ودَعوَةَ الوالِدِ، فإنَّها أحَدُّ مِن السَّيفِ. از نفرين پدر بترسيد، كه آن از شمشير برنده‌تر است. بحارالانوار: 74 / 84 / 94

عدم تضاد کرم خداوند با حکمت او
امام علی عليه السلام:إنَّ كَرَمَ اللَّهِ سُبحانَهُ لا يَنقُضُ حِكمَتَهُ، فَلِذلِكَ لا يَقَعُ الإجابَةُ في كُلِّ دَعوَةٍ. كَرم خداوند سبحان با حكمت او تضاد پيدا نمى‏كند؛ از اين روست كه هر دعايى مستجاب نمى‏شود.غررالحکم: 3478

دعای کودکان بی گناه، مستجاب است
پيامبر خدا صلى الله عليه وآله:دعاءُ أطفالِ اُمَّتي ‏مُستَجابٌ ما لَم يُقارِفوا الذُّنوبَ. دعاى كودكان امّت من، در صورتى كه به گناهان آلوده نشده باشند، مستجاب مى‏شود.بحارالانوار: 93 / 375 / 14

با تلاوت قران، یک دعای اجابت شده طلب تو
امام حسن عليه السلام:مَن قَرَأ القرآنَ كانَت لَهُ دعوةٌ مُجابةٌ إمّا مُعَجَّلَةً و إمّا مُؤَجَّلةً. كسى كه قرآن بخواند، يك دعاى مستجاب شده دارد، دير مستجاب شود، يا زود.بحارالانوار: 93 / 313 / 17

نفرین دوست در حق دوست، پذیرفته نمی شود
پيامبر خدا صلى الله عليه وآله:سألتُ اللَّهَ أن لا يَستَجيبَ دعاءَ حبيبٍ على‏ حبيبِهِ. من از خداوند خواهش كردم كه نفرينِ دوست را در حقّ دوستش مستجاب نكند.بحار الانوار: 93 / 378 / 21

دعای این ها اجابت نمی شود
امام صادق عليه السلام:أربعٌ لا يُستَجابُ لَهُم دعاءٌ: الرجلُ جالسٌ في بَيتِهِ يقولُ: يا ربِّ ارزُقْني، فيقولُ لَهُ:أ لَم آمُرْكَ بالطَّلَبِ؟! ورجلٌ كانَت لَهُ امرأةٌ فَدَعا علَيها، فيقولُ: أ لَم أجعَلْ أمرَها بيدِكَ؟! ورجلٌ كانَ لَهُ مالٌ فأفسَدَهُ فيقولُ: يا ربِّ ارزُقْني، فيقولُ لَهُ: أ لَم آمُرْكَ بالاقتِصادِ؟!... ورجلٌ كانَ لَهُ مالٌ فأدانَهُ بغيرِ بَيِّنَةٍ فَيَقولُ: أ لَم آمُرْكَ بِالشَّهادَةِ؟! دعاى چهار كس مستجاب نمى‏شود: مردى كه در خانه‏اش بنشيند و بگويد:خدايا ! روزى مرا برسان. كه خداوند به او مى‏فرمايد: مگر به تو دستور نداده‌‏ام كه در طلب كسب روزى برآيى؟و مردى كه زنش را نفرين كند؛ كه خداوند مى‏فرمايد:مگر كار او را به تو واگذار نكرده‏‌ام؟ و مردى كه مال و ثروتى داشته باشد و آن را به هدر دهد و بگويد:خدايا ! مرا روزى ده؛ كه خداوند پاسخش دهد: مگر به تو دستور ندادم كه صرفه‏‌جو باش؟... و مردى كه مال خود را بدون سند و گواه، به كسى وام دهد؛ كه خداوند به او گويد: مگر به تو دستور ندادم كه (هنگام وام دادن) گواه و سند بگيرى؟ الدعوات: 33 / 75

از تأخیر در اجابت دعا، نا امید نشو
امام على عليه السلام:لا يُقَنِّطَنَّكَ إبطاءُ إجابتِهِ فإنَّ العطيَّةَ على‏ قَدْرِ النِّيَّةِ، وربّما اُخِّرَتْ عنكَ الإجابةُ لِيَكونَ ذلكَ أعظَمَ لِأجرِ السائلِ وأجزَلَ لِعَطاءِ الآمِلِ، وربّما سألتَ الشي‏ءَ فلم تُؤْتاهُ واُوتيتَ خيراً مِنهُ عاجِلاً أو آجِلاً،أو صُرِفَ عنكَ لِما هُوَ خيرٌ لكَ، فَلَرُبَّ أمرٍ قد طَلِبْتَهُ وفيهِ هلاكُ دينِكَ لو اُوتيتَهُ. تأخير در اجابت دعا تو را نوميد نگرداند؛ زيرا كه بخشش (خداوند) بسته به نيّت تو است؛ چه بسا كه در برآوردن خواهشت تأخير شود، تا بدين وسيله خواهنده را پاداش بزرگترو اميدوار (به بخشش الهى) را بخشش بيشتر دهد؛ بسا باشد كه چيزى بخواهى و به تو داده نشود امّا دير يا زود بهتر از آن به تو داده شود، يا براى خير و مصلحت تو از تو دريغ شده است. و بسا خواسته‌‏اى كه اگر برآورده شود موجب نابودى و تباهى دين تو گردد. کشف المحجة: 228

می خواهد صدایت را بشنود اگر دعایت را اجابت نمی کند
امام صادق عليه السلام:قالَ اللَّهُ تعالى‏: وعِزَّتي وجلالي وعَظَمَتي وبَهائي، إنّي لَأَحمِي وَليّي أن اُعطِيَهُ في دارِ الدنيا شيئاً يشغَلُهُ عن ذِكري حتّى‏ يَدعُوَني فأسمَعَ صوتَهُ، و إنّي لَأُعطي الكافرَ مُنيَتَهُ حتّى‏ لا يَدعُوَني فَأسمَعَ صوتَهُ بُغضاً لَهُ. خداوند متعال فرموده است: به عزّت و جلال و عظمت و شكوهم سوگند كه من دريغم مى‏آيددر دنيا به دوست خود چيزى دهم كه او را از ياد من غافل كند؛ زيرا مى‏خواهم مرا بخواند تاصدايش را بشنوم. و كافر را به آرزويش مى‏رسانم؛ زيرا از او نفرت دارم و نمى‏خواهم مرا بخواند.و صدايش را بشنوم. التمحیص: 33 / 17

4 نکته مهم برای اجابت دعا
امام صادق عليه السلام:جاءَ رجلٌ إلى‏ أميرِ المؤمنينَ عليه السلام فقال: إنّي دَعَوتُ اللَّهَ فلَم أرَ الإجابةَ ! فقالَ: لقد وَصَفتَ اللَّهَ بغيرِ صِفاتِهِ، و إنَّ للدُّعاءِ أربعَ خصالٍ: إخلاصُ السَّريرةِ، و إحضارُ النِّيّةِ، ومَعرفةُ الوسيلةِ، والإنصافُ في المسألةِ، فهل دَعَوتَ وأنتَ عارفٌ بهذهِ الأربعةِ؟ قالَ:لا، قالَ: فاعرِفْهُنَّ. مردى خدمت امير المؤمنين عليه السلام آمد و عرض كرد: من خدا را مى‏خوانم ولى اجابتى نمى‏بينم؟حضرت فرمود: چون تو خدا را با صفاتى جز صفات او وصف مى‏كنى (و مى‏خوانى)، همانا دعا را چهار خصلت باشد:اخلاص باطنى، تصميم و نيّت، شناخت وسيله و انصاف داشتن در خواسته. آيا تو با آگاهى از اين چهار نكته دعا مى‏كنى؟ عرض كرد: خير. حضرت فرمود: پس، آنها را بشناس (و با توجه به اين چهار نكته دعا كن). تنبیه الخواطر: 1 / 302

هیچ کس، دست خالی بر نمی گردد
پيامبر خدا صلى الله عليه وآله:إنَّ رَبَّكم حَيِيٌّ كريمٌ، يَستَحيِي أن يَبسُطَ العبدُ يَدَيهِ إلَيهِ فَيَرُدَّهُما صِفراً. همانا پروردگار شما با حيا و بخشنده است و شرم دارد از اين كه بنده دست (خواهش) به سوى او بگشايد و دست خالى برگرداندش. کنزالعمال: 3128

هیچ دعایی، بی نتیجه نیست
امام سجّاد عليه السلام:المؤمنُ مِن دُعائهِ على‏ ثلاثٍ: إمّا أن يُدَّخَرَ لَهُ، و إمّا أن يُعَجَّلَ لَهُ،و إمّا أن يَدْفَعَ عَنهُ بَلاءً يُريدُ أن يُصِيبَهُ. دعاى مؤمن از سه حال خارج نيست: يا برايش ذخيره مى‏گردد، يا در دنيا برآورده مى‏شود، يا بلايى را كه مى‏خواهد به او برسد دفع مى‏كند. تحف العقول: 280

نا شدنی ها و نارواهارا مخواه که اجابت نمی شود
امام على عليه السلام:يا صاحِبَ الدُّعاءِ، لاتَسأل عَمّا لا يَكونُ ولا يَحِلُّ. اى كسى كه دعا مى‏كنى، آنچه را ناشدنى و نارواست از خدا مخواه. الخصال: 635 / 10

چرا دعای ما، اجابت نمی شود؟
امام صادق عليه السلام:لأ نَّكُم تَدعونَ مَن لا تَعرِفونَهُ. در پاسخ به گروهى كه از آن حضرت پرسيدند: چرا ما دعا مى‏كنيم، امّا مستجاب نمى‏شود؟ فرمودند: چون كسى را مى‏خوانيد كه نمى‏شناسيدش. بحارالانوار: 93 / 368 / 4.

حلول ماه مبارک رمضان،ماه بندگی خدا،ماه نزول قرآن،ماه ولادت کریم اهل بیت تبریک وتهنیت باد

          سیر و سفر     
     مناسبت های خاصّ
    دقیق و مستند بدانیم.
     حکایت های شنیدنی و ...
     شعر سروده هایی از شاعران
      دل نوشته ها و دل گویه های ادبی

                  yellow rose animation     red rose animated      yellow rose animation 

http://www.feraghat90.blogfa.com/post-86.aspx        میلاد امام حسن(ع)

http://feraghat90.blogfa.com/post-154.aspx        امام حسن مجتبي (ع) 1

http://feraghat90.blogfa.com/post-156.aspx       امام حسن مجتبي (ع) 2

 http://feraghat90.blogfa.com/post-890.aspx          ز خون جگر باغ لاله کرد

http://feraghat90.blogfa.com/post-1210.aspx                                     دعا

دعا, محمدرضا عابدی, ولادت, ماه دعا, ماه نیایش

http://feraghat90.blogfa.com/post-1210.aspx                                     دعا



:: برچسب‌ها: دعا , محمدرضا عابدی , ولادت , ماه دعا , ماه نیایش ,
:: بازدید از این مطلب : 177
|
امتیاز مطلب : 5
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1
تاریخ انتشار : سه شنبه 10 مرداد 1391 | نظرات ()

صفحه قبل 1 2 3 4 5 ... 358 صفحه بعد